Home Local News Τα δίδυμα ελλείμματα του Καναδά

Τα δίδυμα ελλείμματα του Καναδά

Τα πέντε κορυφαία ορυκτά προϊόντα του Καναδά σε αξία για το 2018 ήταν χρυσός, άνθρακας, ποτάσα, σιδηρομετάλλευμα και χαλκός. Η συνδυασμένη αξία τους ήταν 31 δισεκατομμύρια δολάρια, αντιπροσωπεύοντας το 66% της συνολικής αξίας της παραγωγής ορυκτών.

Απαιτείται επίσης καινοτόμος επενδυτική προσπάθεια, για την επέκταση της αξίας που μπορεί να προκύψει από τους άλλους φυσικούς μας πόρους. Με την πάροδο των ετών, ο τομέας των εξορυκτικών δραστηριοτήτων μας έχει αποδείξει την ικανότητά του να αποφέρει έσοδα από την εξαγωγή τεχνικής και αναπτυξιακής εμπειρογνωμοσύνης, ακόμη και όταν οι όγκοι έχουν μειωθεί. Η γεωλογική εξειδίκευση και η εξόρυξη καθώς και μια καλά ανεπτυγμένη αγορά για την άντληση κεφαλαίων, έχουν δημιουργήσει έσοδα από εξαγωγές βάσει υπηρεσιών. Η γνώση που βασίζεται στην εγχώρια παραγωγή, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά αυτής της οικονομίας των εξορυκτικών υπηρεσιών. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα, που μπορεί να συνεχίσει να αυξάνεται μέσω της εφαρμογής AI και νέων εργαλείων για την ανάλυση δεδομένων. Ταυτόχρονα, αυτά τα νέα εργαλεία μπορούν να εφαρμοστούν στις διαδικασίες περιβαλλοντικής εκτίμησης, για την αύξηση της αποτελεσματικότητας και τη μείωση των χρονικών καθυστερήσεων. Η εξόρυξη παρέχει ένα λαμπρό παράδειγμα, για το πώς οι καναδικές δεξιότητες που αναπτύσσονται σε μια βιομηχανία χαμηλής τεχνολογίας, μπορούν να δημιουργήσουν εισόδημα και εξαγωγές πολύ μεγαλύτερες από την απλή εξαγωγή του βασικού εμπορεύματος.
Τέλος, οι παγκόσμιες διαταραχές που οφείλονται στην COVID, απέδειξαν επίσης την αξία μιας ασφαλούς και αξιόπιστης προσφοράς τροφίμων και των κεφαλαίων και των εισροών εργασίας, που απαιτούνται για τη διατήρηση αυτής της προσφοράς. Ο ιός αποκάλυψε μερικές από τις ελλείψεις στην ανάπτυξη, επεξεργασία και διανομή τροφίμων και προϊόντων διατροφής, καθώς και τις ειδικευμένες εργασιακές απαιτήσεις αυτής της βιομηχανίας. Η κλιματική αλλαγή θα απαιτήσει την εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογιών για τη διατήρηση και τη βελτίωση των αποδόσεων, για τη διαχείριση των υδάτων και του εδάφους και για την ανάπτυξη βελτιωμένων προϊόντων. Και στη γεωργία, όπως και στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην καταγραφή της αξίας των ερευνητικών προσπαθειών μέσω των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας προϊόντων και διεργασιών. Έχουμε ήδη ένα επιτυχημένο ιστορικό: η ανάπτυξη του canola από την κυβέρνηση – βιομηχανία, ήταν ένας μεγάλος θρίαμβος της εφαρμοσμένης επιστήμης και η υιοθέτηση των καλλιεργειών παλμού έχει κάνει τον Καναδά παγκόσμιο ηγετικό εξαγωγέα.
Η γεωργία είναι μια επιχείρηση υψηλής τεχνολογίας. Τα κέρδη στην παραγωγικότητα και την προστιθέμενη αξία θα διασφαλιστούν, όταν όλοι οι παίκτες του κλάδου – συμπεριλαμβανομένων των κυβερνήσεων – το βλέπουν με αυτόν τον τρόπο και θα ενεργούν ανάλογα. Οι κυβερνητικές υποστηρίξεις, οι υπηρεσίες και οι ρυθμιστικές αρχές, πρέπει να επικεντρωθούν στη διευκόλυνση της αύξησης της αξίας της παραγωγής και όχι μόνο στη σταθεροποίηση των γεωργικών εισοδημάτων, όσο σημαντική και αν είναι αυτή.
Αυτό μας φέρνει πίσω σε ένα τελικό πρωταρχικό σημείο, σχετικά με τους τρόπους ενίσχυσης της προστιθέμενης αξίας και της παραγωγικότητας, σε όλα τα μέρη του τομέα των φυσικών πόρων: τη σημασία μιας σαφούς, προβλέψιμης, συνεπούς και γενικά εφαρμοστέας ρύθμισης, μεταξύ των περιφερειών και μεταξύ των κυβερνητικών εντολών. Η ανάπτυξη των πόρων είναι γενικά τόσο έντονη σε κεφάλαιο όσο και σε κίνδυνο μεγάλων διακυμάνσεων στις τιμές των εμπορευμάτων. Για να επιτευχθούν τα υψηλά επίπεδα επενδύσεων που απαιτούνται στις βιομηχανίες πόρων, οι επενδυτές πρέπει να αποδεχθούν το φυσικό κίνδυνο των παγκόσμιων διακυμάνσεων των τιμών. Ο υπολογισμός και η «αγκαλιά» του κινδύνου, είναι αυτό που κάνουν οι επενδυτές. Αλλά αυτό που βρίσκουν δύσκολο, είναι η πρόσθετη αβεβαιότητα που δημιουργούν τα αντικρουόμενα συμφέροντα των ομοσπονδιακών, επαρχιακών, πρώτων εθνών και δημοτικών αρχών, οι οποίοι δημιουργούν κανονισμούς που είναι πολύ συχνά απρόβλεπτοι, διφορούμενοι και ακανόνιστοι – και στη συνέχεια υπόκεινται σε μακρές διαδικασίες και συχνά θολές ερμηνείες από δικαστήρια. Η καναδική κυβέρνηση και οι ρυθμιστικές τους εκπομπές (ειδικά περιβαλλοντικές) κατάφεραν αυτόν τον αιώνα να εντείνουν το φυσικό κίνδυνο επενδύσεων σε κεφαλαιακά έργα για εξαγωγή, επεξεργασία και μεταφορά εμπορευμάτων (τόσο ανανεώσιμα όσο και μη ανανεώσιμα).
Τραγικά, αυτό συμβαίνει τη στιγμή που οι αυτόχθονες επιχειρήσεις αυξάνουν το μερίδιο ιδιοκτησίας τους στις εξελίξεις πόρων και στις εξαγωγές. Είναι μια φοβερή στιγμή, με όλες τις συνθήκες αποθάρρυνσης επενδύσεων.
Ούτε αυτή η δυσμενής αλλαγή στο brand μας οφείλεται στο ότι οι κανονισμοί μας είναι σκληροί – δηλαδή με σχεδιασμό που στοχεύει στη διασφάλιση της υψηλότερης ποιότητας παραγωγής, καθώς και στα πρότυπα προστασίας του περιβάλλοντος και εργασίας. Το πρόβλημα του επενδυτή του Καναδά, είναι ότι πρέπει να προσέχει από τα ευμετάβλητα ρυθμιστικά και νομικά καθεστώτα σε σχέση με περιβαλλοντικές εγκρίσεις, επαρχιακά εμπόδια στο διυπηρεσιακό εμπόριο και τοπικούς κανονισμούς ζωνών. Ο αρνητικός αντίκτυπος της αβέβαιης ρυθμιστικής διαδικασίας μας, είναι ένας παράγοντας που είναι απόλυτα στο χέρι μας να διορθώσουμε. Οι οικονομικές πιέσεις μετά την COVID αυξάνουν την ποινή της αποτυχίας.

| Η συνέχεια στο επόμενο…

*Ο David Allison Dodge είναι διακεκριμένος Καναδός οικονομολόγος και Μέλος του Τάγματος του Καναδά – Έχει διατελέσει για επτά (7) χρόνια Κυβερνήτης της Τράπεζας του Καναδά (1-2-2001 έως 31-12-2008)

Επιμέλεια στα ελληνικά:
Δημήτρης Ηλίας

Featured Local Savings

Exit mobile version