Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους εισέβαλαν στο Ιράκ πριν από 20 χρόνια στην επιχείρηση Iraqi Freedom. Ο γραμματέας Τύπου του Προέδρου Τζορτζ Μπους, Άρι Φλάισερ, την ανέφερε δύο φορές κατά λάθος ως «Επιχείρηση Απελευθέρωσης του Ιράκ», η οποία σίγουρα δεν ήταν η επίσημη ονομασία της και θα είχε δημιουργήσει ένα ατυχές αρκτικόλεξο.
By David Frum
© The Atlantic
13-3-2023
Οι άνδρες και οι γυναίκες που ξεκίνησαν αυτόν τον καταστροφικό – εγκληματικό πόλεμο, δεν έχουν πληρώσει κανένα τίμημα τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Αντίθετα, έχουν πλημμυρίσει με προσφορές και μετρητά. Υπάρχουν δύο τρόποι για να το δούμε αυτό.
Το ένα είναι ότι η δουλειά τους ήταν να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις για την Αμερική (πολιτικοί) και να λένε την αλήθεια (δημοσιογράφοι). Αυτό θα σήμαινε ότι από τότε, το σύστημα δυσλειτουργούσε ξανά και ξανά, προβάλλοντας κατά λάθος ανθρώπους που είναι κατάφωρα ανίκανοι και αποτυχημένοι.
Ένας άλλος τρόπος για να το δούμε, είναι ότι η δουλειά τους ήταν να ξεκινήσουν έναν πόλεμο που θα επέκτεινε την αμερικανική αυτοκρατορία και θα ήταν εξαιρετικά κερδοφόρος για το αμυντικό κατεστημένο και τη βιομηχανία πετρελαίου των ΗΠΑ, χωρίς να λάβουν υπόψη το καλύτερο για την Αμερική ή να έλεγαν την αλήθεια. Αυτό θα σήμαινε ότι ήταν εξαιρετικά ικανοί και ότι το σύστημα δεν έκανε εκατοντάδες τρομερά λάθη, αλλά μάλλον έκανε ακριβώς το σωστό προωθώντας τα. Μπορείτε να το διαβάσετε και στη συνέχεια να αποφασίσετε μόνοι σας ποια οπτική γωνία έχει περισσότερο νόημα.
Η ακόλουθη λίστα δεν περιλαμβάνει τίποτα για τους Ιρακινούς που έχουν πεθάνει από το 2003. Εν μέρει, αυτό συμβαίνει επειδή είναι παραδοσιακό για τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, να μη δίνουν σημασία στις ζωές των ξένων. Εν μέρει, αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχουμε ιδέα πόσοι θάνατοι Ιρακινών υπήρξαν. Διάφορες εκτιμήσεις κυμαίνονται από 151.000 έως πάνω από ένα εκατομμύριο. Ενώ οι ΗΠΑ ξόδεψαν τελικά τουλάχιστον 3 τρισεκατομμύρια δολάρια για τον πόλεμο και η CIA έβαλε 1 δισεκατομμύριο δολάρια, μόνο για να καταλάβει ότι το Ιράκ δεν είχε όπλα μαζικής καταστροφής, διαθέσαμε ακριβώς μηδέν δολάρια για να μάθουμε πόσοι Ιρακινοί έχασαν τη ζωή τους χάρη σε εμάς. Έλα, δεν είμαστε φτιαγμένοι από λεφτά!
ΤΖΟΡΤΖ ΜΠΟΥΣ: Ο πρώην πρόεδρος Μπους και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είναι οι κορυφαίοι εγκληματίες πολέμου του 21ου αιώνα. Σε έναν καλύτερο κόσμο, θα μοιράζονταν ένα κελί στη Χάγη, θα έπαιζαν πολύ pinochle και θα έρχονταν αντιμέτωποι με διάφορους χιτζίνγκ για μαζικούς δολοφόνους. Αλλά εδώ σε αυτό το σύμπαν, ο Μπους καταβροχθίζει τεράστιες ποσότητες χρημάτων στο κύκλωμα ομιλίας, όπου χρεώνει τουλάχιστον 100.000 δολάρια για μια ώρα από τα γραφεία του. Πρόσφατα καταδίκασε «την απόφαση ενός ανθρώπου να εξαπολύσει μια εντελώς αδικαιολόγητη και βάναυση εισβολή στο Ιράκ». Μετά είπε, «Εννοώ, της Ουκρανίας!» και αυτός και το κοινό του τσακίστηκαν, γιατί πρέπει να παραδεχτείτε ότι είναι πολύ αστείο. Ο χρόνος του είναι επίσης αφιερωμένος στη ζωγραφική και να είναι φίλος με τους Κλίντον και τους Ομπάμα. Συγκεκριμένα, του αρέσει να κρύβει καραμέλες στη Μισέλ Ομπάμα σε επίσημες εκδηλώσεις.
ΝΤΙΚ ΤΣΕΝΙ: Ο Αντιπρόεδρος Τσένι είπε ένα από τα πιο κραυγαλέα ψέματα για το Ιράκ κατά τη διάρκεια του πολέμου. Σε μια ομιλία του τον Αύγουστο του 2002, ισχυρίστηκε ότι όταν ο γαμπρός τού Σαντάμ Χουσεΐν, Χουσεΐν Καμέλ, αυτομόλησε το 1995, αποκάλυψε ότι το Ιράκ προσπαθούσε να ξαναφτιάξει πυρηνικά όπλα. Στην πραγματικότητα, ο Kamel είχε επιμείνει ότι το Ιράκ δε διέθετε κανένα αντισυμβατικό όπλο. Αυτό δεν ήταν μεγάλο μυστικό: ο Kamel το είπε στο CNN σε μια συνέντευξη που ήταν διαθέσιμη σε οποιονδήποτε είχε σύνδεση στο Διαδίκτυο. Το αμερικανικό σώμα τύπου κρακ έσπασε το καπάκι από την προφανή εξαπάτηση του Τσένι χάνοντάς τον εντελώς. Από τότε που άφησε την εξουσία, ο Τσένι έχει περάσει το χρόνο του ψαρεύοντας, υποστηρίζοντας τον Ντόναλντ Τραμπ για πρόεδρο το 2016 και δε διώκεται για βασανιστήρια. Επίσης, για ένα χρονικό διάστημα, είχε ένα είδος εξωτερικής μηχανικής καρδιάς που έσπρωχνε το αίμα στις φλέβες του συνεχώς, για να καταφέρνει να μένει ζωντανός…
ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΡΑΜΣΦΕΛΝΤ: Το απόγευμα της 11ης Σεπτεμβρίου, καθώς το Πεντάγωνο εξακολουθούσε να φλέγεται, ο υπουργός Άμυνας Ράμσφελντ ρωτούσε ανυπόμονα αν οι ΗΠΑ μπορούσαν τώρα να επιτεθούν στο Ιράκ. Ο Ράμσφελντ πέθανε το 2021, αλλά προηγουμένως, βρήκε ποιοτικό χρόνο στο παραθεριστικό του σπίτι στον κόλπο Τσέζαπικ στο Μέριλαντ. Το παρατσούκλι του κτήματος του Ράμσφελντ ήταν Mount Misery. Όπως ανέφεραν οι New York Times, κάποτε ανήκε σε έναν άνδρα ονόματι Edward Covey, ο οποίος ήταν «διαβόητος για το ότι έσπασε απείθαρχους σκλάβους για άλλους αγρότες». Κάποιος που υποβλήθηκε σε αυτή τη θεραπεία ήταν ένας 16χρονος Φρέντερικ Ντάγκλας, ο οποίος αργότερα έγραψε ότι τον έκανε «να είναι κατεστραμμένος, να αλλάξει και να σαστίσει. Παρασύρθηκε σχεδόν στην τρέλα…». Πρέπει να παραδεχτείτε ότι υπάρχει μια ωραία ιστορική συμμετρία εδώ, δεδομένου του ρόλου του Ράμσφελντ στο να βασανίζει άλλους ανθρώπους. Μπορείτε να φανταστείτε το φάντασμα του Covey να επισκέπτεται τον Ράμσφελντ την πιο σκοτεινή νύχτα και να του λέει: «Γεια σου, καλή δουλειά».
ΚΟΛΙΝ ΠΑΟΥΕΛ: Ένα ωραίο πράγμα σχετικά με την παρουσίαση του Υπουργού Εξωτερικών Πάουελ το 2003 στα Ηνωμένα Έθνη ήταν ότι ο Πάουελ ήξερε απολύτως ότι έλεγε ψέματα. Η διάσημη αρθρογράφος της Washington Post, Mary McGrory, απάντησε στον κατακλυσμό της εξαπάτησης του Πάουελ λέγοντας: «Με έπεισε και ήμουν μετά κι εγώ τόσο σκληρή… Το σωρευτικό αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό». Ο McGrory προφανώς δε γνώριζε το πιο βασικό γεγονός για τον Powell, εφόσον ήταν ένας εξαιρετικά ικανός ψεύτης που είχε ανέβει στην κορυφή λέγοντας ψέματα για τη σφαγή My Lai στο Βιετνάμ και μετά λέγοντας ψέματα για το σκάνδαλο Iran-Contra. Ο Πάουελ πέθανε επίσης το 2021, αλλά πριν από αυτό, πέρασε τη μεταπολιτευτική του ζωή όντας πλούσιος. Κάθε τόσο, οι άνθρωποι τον ρωτούσαν για την εμφάνισή του στον ΟΗΕ και τους έλεγε ότι είχε παραπλανηθεί φρικτά από άτομα που ποτέ δεν αναγνώρισε.
ΤΖΟΝ ΜΠΟΛΤΟΝ: Ο υφυπουργός Εξωτερικών Μπόλτον διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στα ψέματα της κυβέρνησης Μπους για τα ΟΜΚ απωθώντας τον Χοσέ Μπουστάνι, τον επικεφαλής του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων ή ΟΑΧΟ. Ο Μπουστάνι είχε διαπράξει ένα υπέρτατο έγκλημα: σχεδίαζε να διεξαγάγει επιθεωρήσεις για να διαπιστώσει εάν το Ιράκ διέθετε χημικά όπλα. Η ανησυχία του Μπόλτον ήταν ότι ο ΟΑΧΟ θα ανακάλυπτε ότι το Ιράκ δεν το έκανε. Με μια ιδιαίτερα ωραία πινελιά, ο Μπόλτον απείλησε τα παιδιά του Μπουστάνι. Ο Μπόλτον ανταμείφθηκε γι’ αυτό, εφόσον διορίστηκε σύμβουλος εθνικής ασφάλειας από τον Τραμπ. Ωστόσο, βίωσε κάποια αγωνία: ο Τραμπ δεν ήταν απολύτως σίγουρος ποιος ήταν και μερικές φορές αναφερόταν σε αυτός ως «Μάικ Μπόλτον».
ΚΟΝΤΟΛΙΖΑ ΡΑΙΣ: Η σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Ράις, εξήγησε τον Ιανουάριο του 2003 γιατί οι ΗΠΑ έπρεπε να εισβάλουν στο Ιράκ εάν υπήρχε αβεβαιότητα: «Δε θέλουμε το όπλο που καπνίζει να είναι ένα σύννεφο μανιταριών». Το διάσημο Ίδρυμα Hoover στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ εξέτασε αργότερα την καριέρα της και αποφάσισε ότι αυτήν ακριβώς ήθελαν για διευθυντή. Γιατί; Λόγω της «δέσμευσής της στη βασική αποστολή του Ιδρύματος για τη διαφύλαξη της ειρήνης, της ευημερίας και της ελευθερίας». Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί Ιρακινοί δεν ήταν διαθέσιμοι για σχόλια σχετικά με αυτή τη δέσμευση…
ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΦΡΑΜ: Ο Φραμ ήταν ομιλητής στο Λευκό Οίκο επί Μπους. Επινόησε περίφημα τη φράση «άξονας του κακού», που αποτελείται από το Ιράκ, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, για την ομιλία του Μπους για την κατάσταση της Ένωσης το 2002. Το Ιράκ και το Ιράν ήταν ένας ιδιόρρυθμος άξονας, δεδομένου ότι ήταν θανάσιμοι εχθροί, αλλά ο Φραμ δεν παραπλανήθηκε από έννοιες όπως «να έχει νόημα». Μετά την αποχώρησή του από το Λευκό Οίκο, ο Φραμ συνέγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «A End to Evil: How to Win the War on Terror». Δυστυχώς, δεν ακολουθήσαμε τη συμβουλή του και το κακό εξακολουθεί να μας κυριεύει.
Στο «A End to Evil», ο Frum ανέφερε ότι «υπάρχουν συντριπτικά στοιχεία ότι ο Σαντάμ είχε εκτεταμένα προγράμματα χημικών και βιολογικών όπλων». Μπορεί να μην εκπλαγείτε όταν μάθετε ότι αυτό ήταν απολύτως ψευδές. Ο Φραμ ανταμείφθηκε γι’ αυτή την παράσταση από το «The Atlantic» με μια δουλειά εκεί ως επιτελικός συγγραφέας. Αυτή την εβδομάδα, ο Φραμ έγραψε ένα άρθρο για την 20ή επέτειο για το περιοδικό, το οποίο οδήγησε στην αποκάλυψη ότι το Ιράκ διέθετε «ένα οπλοστάσιο οβίδων και κεφαλών χημικού πολέμου». Ίσως αναρωτηθείτε: Δεδομένου ότι ο Μπους και ο Τσένι δικαιώθηκαν πλήρως από αυτό το οπλοστάσιο, γιατί δεν το ανέφεραν ποτέ; Είναι απλώς σούπερ σεμνοί; Αυτό ακριβώς είναι το είδος της ερώτησης που θα καταστρέψει την καριέρα σας στα μέσα ενημέρωσης κύρους…
ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΜΠΡΟΥΚΣ: Ο δημοσιογράφος Μπρουκς συνέβαλε με ένα άρθρο στο Weekly Standard αμέσως μετά την έναρξη του πολέμου με τίτλο «Η κατάρρευση των παλατιών των ονείρων». Πρέπει οπωσδήποτε να το διαβάσετε. Είναι ένα από τα πιο ενοχλητικά πράγματα που έχουν εμφανιστεί ποτέ στην αγγλική γλώσσα. Το βασικό επιχείρημά του είναι ότι οι αντίπαλοι του Πολέμου στο Ιράκ δεν μπόρεσαν να επιτύχουν αρκετή συναισθηματική απόσπαση από τα δικά τους πολιτικά πάθη, για να δουν τον κόσμο όπως είναι στην πραγματικότητα, και ο φανταστικός κόσμος τους επρόκειτο να συναντήσει την ψυχρή, σκληρή πραγματικότητα. Οι προπαγανδιστές της Βόρειας Κορέας θα το είχαν απορρίψει ως πολύ ενοχλητικό. Οι New York Times είδαν την ποιότητα αυτής της δουλειάς και αμέσως μετά προσέλαβαν τον Brooks ως κανονικό αρθρογράφο.
ΤΖΕΦΡΙ ΓΚΟΛΝΤΜΠΕΡΓΚ: Ο Γκόλντμπεργκ, τότε αρθρογράφος του New Yorker, ήταν ένας από τους ισχυρότερους υποστηρικτές της εισβολής στο Ιράκ εκτός κυβέρνησης. Το έργο του καταχωρήθηκε στα Μητρώα του Κογκρέσου κατά τη διάρκεια της συζήτησης σχετικά με την άδεια χρήσης στρατιωτικής δύναμης το φθινόπωρο του 2002. Στο New Yorker, ο Goldberg έγραψε ότι «δεν υπάρχει διαφωνία ότι το Ιράκ, εάν δεν ελεγχθεί, θα έχει [πυρηνικά όπλα] σύντομα». Και φυσικά, όλοι γνώριζαν ότι είχε ήδη «αποθέματα βιολογικών και χημικών όπλων».
Τον Οκτώβριο του 2002, ο Goldberg υποστήριξε: «Η κυβέρνηση σχεδιάζει σήμερα να ξεκινήσει αυτό που πολλοί άνθρωποι αναμφίβολα θα αποκαλούσαν κοντόφθαλμη και ασυγχώρητη πράξη επιθετικότητας. Σε πέντε χρόνια, ωστόσο, πιστεύω ότι η επερχόμενη εισβολή στο Ιράκ θα μείνει στη μνήμη μας ως μια πράξη βαθιάς ηθικής». Ίσως θυμάστε ότι ο Οκτώβριος του 2007 ήρθε και έφυγε χωρίς να γιορτάζεται πολύ αυτή η βαθιά ηθική. Ο Τζέφρι Γκόλντμπεργκ είναι τώρα ο αρχισυντάκτης του The Atlantic.
ΤΖΟΥΝΤΙΘ ΜΙΛΕΡ: Η Μίλερ έγραψε ή συνέγραψε πολλά από τα ξεκαρδιστικά εύπιστα άρθρα των New York Times προειδοποιώντας τους αναγνώστες για την τρομακτική απειλή των όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ. Ίσως το πιο αστείο κομμάτι του έργου της δημοσιεύτηκε αμέσως μετά την εισβολή, με τίτλο «Παράνομα όπλα που κρατήθηκαν μέχρι την παραμονή του πολέμου, ένας Ιρακινός επιστήμονας λέγεται ότι το επιβεβαιώνει».
Δε βασίστηκε στο ότι η Μίλερ δεν είχε μιλήσει ποτέ με αυτόν τον επιστήμονα. Ωστόσο, η Μίλερ ανέφερε: «Ενώ αυτή η δημοσιογράφος δεν μπορούσε να πάρει συνέντευξη από τον επιστήμονα, της επετράπη να τον δει από απόσταση». Πάντα έτσι γινόταν η καλύτερη δημοσιογραφία: παρακολουθώντας από απόσταση. Σύντομα βγήκε στην τηλεόραση για να δηλώσει ότι αυτό ήταν «περισσότερο από ένα όπλο που καπνίζει. Αυτό που βρήκαν είναι μια ασημένια σφαίρα». Ωχ!
Είναι ενδιαφέρον ότι η Miller είναι ένας από τους μοναδικούς ανθρώπους σε αυτόν τον κατάλογο που έχει υποστεί ποτέ ζημιά στην καριέρα τκς στο Ιράκ. Παραιτήθηκε / απολύθηκε το 2005, αλλά είχε να κάνει περισσότερο με την εμπλοκή της στη δίωξη του Scooter Libby παρά με το κατακλυσμικό έργο της για τα ΟΜΚ.
Μην αισθάνεστε πολύ άσχημα γι’ αυτήν, ωστόσο. Συνέχισε να εργάζεται για το Fox και σήμερα είναι μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων. Το CFR, βλέπετε, είναι αφιερωμένο στο να βοηθά τους Αμερικανούς «να κατανοήσουν καλύτερα τον κόσμο και τις επιλογές εξωτερικής πολιτικής που αντιμετωπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες».
ΤΖΟ ΜΠΑΙΝΤΕΝ: Ο Μπάιντεν ήταν Δημοκρατικός γερουσιαστής από το Ντέλαγουερ ενόψει του πολέμου και πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας. Διεξήγαγε ακροάσεις υποστηρίζοντας την εισβολή και έγινε μια από τις πιο σημαντικές δημοκρατικές φωνές που την υποστήριξαν. Ο Μπάιντεν παραμένει εξέχων στην αμερικανική πολιτική σκηνή.
ΣΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΛΛΟΙ: Αυτό το άρθρο πρέπει να σταματήσει εδώ γιατί διαφορετικά θα γινόταν ένα απίστευτα καταθλιπτικό βιβλίο 800 σελίδων. Η πραγματικότητα είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της εξωτερικής πολιτικής της DC εγγράφηκε για να προωθήσει τον πόλεμο στο Ιράκ, και ως επί το πλείστον, είναι όλοι ακόμα εκεί, αρκετά μεγάλα σκαλοπάτια ανεβαίνουν τη σκάλα της καριέρας τους, απλώς απομακρύνονται. Ο Βολταίρος είπε ότι η ανθρωπότητα επινόησε την κόλαση για να αποτρέψει τους ανθρώπους από το να κάνουν λάθος, όταν παρατήρησαν ότι δε φαινόταν να υπάρχουν συνέπειες γι αυτήν, εδώ στη Γη. Σε αυτή τη ζοφερή επέτειο, μπορείτε σίγουρα να καταλάβετε από πού ερχόταν.
