Το αναφυόμενο ερώτημα, ως προς τις τελευταίες καταιγιστικές εξελίξεις με την απρέπεια και το πολιτικό ατόπημα εκ μέρους της κυβερνήσεως ως προς τη μνήμη του αποβιώσαντος πάλαι ποτέ Βασιλέως των Ελλήνων, συνιστά μία ιταμή πρόκληση προς την Ιστορία.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
[Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω]
Πρόκειται για μία ακατάληπτη ενέργεια εκ μέρους του κ. Πρωθυπουργού, καθόσον αφορά τα αντανακλαστικά της πολιτικής αντίληψης δια την πορεία του έθνους αλλά και το διαμέτρημα περί του λαμβάνειν, θεσμικές αποφάσεις για ζητήματα πολιτικής ηθικής αλλά και ιστορικής ανταπόδοσης.
Ο κ. Μητσοτάκης ουχί μόνον περιφρονεί την ιστορία κατά τον πιο αισχρό και χυδαίο τρόπο δια της αποτρόπαιης και από πάσης φύσεως ιδωμένης, απαράδεκτης τοιαύτης απόφασης, αλλά φέρεται πέραν της έλλειψης ιστορικής επίγνωσης ή εθνικής συνειδήσεως, να σύρεται από τις συμμορίες, της ψευδώνυμης Σταλινογενούς ανθελληνικής Αριστεράς.
Η εν λόγω απόφαση ουχί μόνον αντίκεται προς θεμελιώδεις ηθικές, θρησκευτικές αρχές αλλά πολλώ μάλλον και εις θεμελιώδεις πολιτικές, διότι προφανώς ο πρωθυπουργός φέρεται ωσάν να πάσχει από τρικυμία εν κρανίω, υπολαμβάνων ότι καθίσταται πρόεδρος ετέρου τινός κόμματος και όχι μίας παράταξης, όπου ένα μέρος εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους, τίμησε το Θεσμό της Βασιλείας, όπως περαιτέρω ένα μέρος των προγόνων μας συστρατεύτηκαν εις το όραμα διασφαλίσεως και επεκτάσεως της εθνικής μας κυριαρχίας, εις τους Βαλκανικούς πολέμους και κατά το όραμα της διεκδικήσεως της Μεγάλης Ελλάδας, ανεξαρτήτως των εν πορεία σφαλμάτων, της πολυτάραχης τοιαύτης εποχής, η οποία πλέον έχει εναποτεθεί εις τους ιστοριοδίφες και εμβριθούς μελετητές της ιστορικής αλήθειας.
Εν άλλοις λόγοις, ο θεσμός της Βασιλείας συνιστά εκ των ων ουκ άνευ, ένα αναπόσπαστο μέρος της Ελληνικής ιστορίας, εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους, πλέον της σημερινής προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, δίχως να θέτω ζήτημα σύγκρισης, πλην όμως πανθομολογουμένως, αποτελεί μία αντικειμενική πραγματικότητα, η οποία ουδείς νομιμοποιείται να ακρωτηριάσει βιαίως, διότι η ιστορία και ο πολιτικός πολιτισμός επιβάλλει το δέοντα σεβασμό προς αυτό.
Σήμερον, έλαβε χώρα ακριβώς το αντίθετο, άνευ αιτιολογίας, ωσάν η σημερινή Δημοκρατία της διαφθοράς και του σφετερισμού κορυφαίων θεσμών να καθίσταται δήθεν άμεμπτη, μία αναδρομή εις το πρόσφατο παρελθόν αποδεικνύει τη φενάκη: αρχομένης της χειραγώγησης της δικαιοσύνης ως προς τα μνημόνια, της εκούσιας υπαγωγής υπό δημοκρατών δήθεν πολιτικών, εις τους επαχθείς όρους αυτών, η αλλοίωση του δημοψηφίσματος, η εξωφρενική μετατροπή του «όχι» σε ναι, υπό της πολύφερνης αριστεράς του Τσίπρα, και εξικνουμένης, δια της καταδήλου ποδοπατήσεως, παντός ψήγματος νομιμότητας δια των υποκλοπών αλλά και την ωμή και ανενδοίαστη κατάργηση της διάκρισης των εξουσιών υπό της Προέδρου της Δημοκρατίας.
Άρα, πως δικαιολογείται η προσωπική τοιαύτη εμπάθεια και ανιστόρητη συμπεριφορά του Πρωθυπουργού προς τον τέως Βασιλέα τον Ελλήνων, ένα θεσμικό πρόσωπο, μετά του οποίου έχει συνδεθεί ουχί μόνον η Ιστορία αλλά και ο Ελληνικός λαός.
Η φερόμενη κεντροδεξιά πνέει τα λοίσθια και αποδεικνύει ότι δεν υφίσταται καμία αναγνώριση προς τη συμβολή της συντηρητικής ιδεολογίας των εθνικών κομμάτων, των ηρώων του ΕΔΕΣ, αλλά μόνο η αμετανόητη αριστερά, η οποία ομνύει πίστη στο Σιδηρούν Παραπέτασμα και στη δικτατορία του προλεταριάτου, μία εν γένει αριστερά μετά των παραφυάδων της, οποία ουδέποτε έχει μεταμεληθεί δια τα πολιτικά ανοσιουργήματα και εγκλήματα τα οποία έχει ασμένως διαπράξει κατά των αδελφών Ελλήνων.
Μια αριστερά που καταλαμβάνει το παρακράτος της βίας αλλά και το κράτος, μία αριστερά η οποία συνιστά τη θεραπαινίδα του ολετήρα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιήσεως και της οντολογικής αλλοίωσης του ανθρώπινου προσώπου, με τις επιστημονικές φληναφηματολογίες (= φλυαρίες, σαχλαμάρες) περί καταργήσεως των φύλων.
Η Ν.Δ. το όντι θνήσκει, ως κόμμα, ενεργούσα ως παράρτημα του Σύριζα και του Κ.Κ.Ε, άνευ πολιτικού ήθους, βρίθουσα ανθελληνισμού, όζουσα αντιδημοκρατικών σκανδάλων και βλάπτουσα το έθνος και την Ιστορία.
Την ίδια στιγμή ο Χαρίλαος Φλωράκης, παρά τα εγκλήματα και την ανθελληνική πολιτική κατά της Μακεδονίας μας, τιμήθηκε δεόντως δημοσία δαπάνη, ο τέως Βασιλιάς εξοστρακίστηκε από την Ιστορία εις την οποία ανήκει, παρά το γεγονός ότι διαδοχικά οι πρόγονοι του, συνεισέφεραν δια την προάσπιση των ιδεωδών του έθνους.
Ποιος άραγε κυβερνάει αυτόν τον τόπο, ποιος κατευθύνει σε στοιχειώδη ιστορικά ζητήματα, τα οποία και ένα νήπιο δύναται να απαντήσει, την παράταξη αυτή προς τον όλεθρο, τηρουμένων των αναλογιών, ακολουθείται η ίδια σιωπή όπως με την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών εν συνδυασμώ προς την όλως ενδοτική στάση προς την τουρκική πρόκληση και εν γένει τον καθολικό επικίνδυνο αναθεωρητισμό της Τουρκίας εις βάρος των Ελλήνων.
Η Πατρίς εάλω, η Ιστορία κιδηλοποιείται χάριν μίας «πολύχρωμης» πραγματικότητας μίας αριστερής Νέας Δημοκρατίας, τείνουσας, ανεκκλήτως, ανυπερθέτως και εσχάτως, εις τα όρια της παρακμιακής αποσυνθέσεως.
