Για πολλά χρόνια οι κυβερνήσεις και υπερεθνικοί οργανισμοί είχαν εστιάσει στην εφαρμογή εκτεταμένων περιορισμών στη βιομηχανία και τη γεωργία, στο όνομα των πρωτοβουλιών για την «κλιματική αλλαγή» αλλά παραδόξως, εσχάτως αυτή η προσπάθεια έχει ενταθεί.
© Primenews.press
Το πρώτο μεγάλο πεδίο μάχης είναι ξεκάθαρα η Ευρώπη, καθώς τα μεμονωμένα κράτη ακολουθούν πολιτικές για τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που υπαγορεύει η κεντρική κυβέρνηση της ΕΕ, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, συνθλίβοντας τις δικές τους οικονομίες, εν μέσω μιας αυτοεκπληρούμενης ενεργειακής κρίσης. Φαίνεται ότι υπάρχει μια μεγαλύτερη ατζέντα εδώ.
Σήμερα, παρατηρούμε εξέγερση των αγροτών στην Ευρώπη, καθώς οι πραγματικοί παραγωγοί των τροφίμων, οι αγρότες, δαιμονοποιούνται, επειδή αρνούνται να εργαστούν υπό συνθήκες που τους οδηγούν στη χρεοκοπία. Οι ευρωπαϊκοί κανόνες εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα δεν αφορούν μόνο τον άνθρακα.
Αντίθετα, οι κανόνες περιλαμβάνουν άλλα φυσικά αέρια, συμπεριλαμβανομένου του μεθανίου και του αζώτου, τα οποία αποτελούν υποπροϊόν μεγάλων γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Οι περιορισμοί στο άζωτο από μόνοι τους πρόκειται να καταστρέψουν τις περισσότερες γεωργικές δραστηριότητες στην Ολλανδία, η οποία είναι μία από τις μεγαλύτερες χώρες παραγωγής γεωργικών προϊόντων της ΕΕ. Η Γερμανία πρόκειται να ακολουθήσει την Ολλανδία με τους δικούς της κανόνες εκπομπών στο εγγύς μέλλον.
ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ;
Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά τώρα; Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Πρώτα και κύρια, η ατζέντα της ΕΕ για το κλίμα ευθυγραμμίζεται στενά με τα πρωτόκολλα του ΟΗΕ για το κλίμα για το έτος 2030 που απαιτούν μείωση των εκπομπών κατά 55% σε λιγότερο από μια δεκαετία (και μηδενικές εκπομπές έως το 2050).
Εάν πιστεύετε ότι αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται από μεμονωμένες κυβερνήσεις, τότε κάνετε λάθος. Το σχέδιο του 2030 διατυπώθηκε από ιδρύματα όπως ο ΟΗΕ και η Λέσχη της Ρώμης που έχουν ατζέντα υπέρ της παγκοσμιοποίησης – τα κράτη-μέλη απλώς ακολουθούν εντολές.
Το χρονοδιάγραμμα για τους δραστικούς περιβαλλοντικούς κανόνες τέθηκε πριν χρόνια, το 1992, κατά τη διάρκεια της «Συνόδου Κορυφής για τη Γη» στο Ρίο ντε Τζανέιρο (επίσης γνωστή ως Ατζέντα 2021).
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΤΟΣ 2030;
Δεν υπάρχει επιστημονική βάση για το χρονοδιάγραμμα, γιατί το 2030. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν την ιδέα, ότι η κλιματική αλλαγή θα έχει αξιοσημείωτες περιβαλλοντικές επιπτώσεις μέχρι το 2030. Απλώς θέλουν πραγματικά τους ελέγχους των εκπομπών άνθρακα και άλλα μέτρα μέχρι το 2030.
Οι προβλέψεις για την καταστροφή του κλίματος έχουν παρουσιαστεί από αμειβόμενους επιστήμονες και ακτιβιστές, υστερικούς για την πράσινη ενέργεια εδώ και δεκαετίες, και ούτε μία από αυτές τις προβλέψεις δεν έχει αποδειχτεί σωστή. Αλλά εάν προωθείς το αφήγημα της πράσινης ανάπτυξης, πράσινης ενέργειας και της κλιματικής αλλαγής, έννοιες γενικόλογες, βρίσκει κανείς ακροατήριο… άλλο εάν οι περισσότεροι δεν μπορούν να τεκμηριώσουν τα επιχειρήματα τους.
Για παράδειγμα, στη δεκαετία του 1970, οι επιστήμονες του κλίματος προέβλεψαν μια «νέα εποχή των παγετώνων» μέχρι το έτος 2000 και αυτό το ανόητο σενάριο διαδόθηκε ευρέως από τα μέσα ενημέρωσης. Στη συνέχεια ισχυρίστηκαν, ότι η «όξινη βροχή» θα σκότωνε τη ζωή σε λίμνες με γλυκό νερό τη δεκαετία του 1980, αλλά ούτε αυτό έγινε ποτέ.
Μετά από αυτές τις αποτυχημένες προβλέψεις, η λατρεία για το κλίμα απέκτησε νέο αφήγημα, την υπερθέρμανση του πλανήτη, προβλέποντας ότι οι πάγοι θα λιώσουν και η άνοδος των θαλασσών θα «κατέστρεφε παραθαλάσσια κράτη» μέχρι το έτος 2000. Προφανώς και αυτό δε συνέβη ποτέ. Η τρομολαγνεία συνεχίζεται…
Το 2000, επιστήμονες στη Μονάδα Έρευνας για το Κλίμα στη Βρετανία, δήλωσαν ότι οι χιονοπτώσεις ήταν «φαινόμενο του παρελθόντος» και ότι η επόμενη γενιά δε θα γνώριζε τι είναι το χιόνι.
Το 2008, οι επιστήμονες της NASA υποστήριξαν ότι η Αρκτική δε θα έχει πάγο μέχρι το 2018.
Η λίστα συνεχίζεται και θα συνεχίζεται και προφανώς όλες αυτές οι αστείες εκτιμήσεις βρήκαν πρόσφορο έδαφος στις κοινωνίες αλλά όλες -ουδεμίας εξαιρουμένης- απέτυχαν παταγωδώς.
Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ «Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ»
ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ…
«Αναζητώντας έναν κοινό εχθρό εναντίον του οποίου μπορούμε να ενωθούμε, καταλήξαμε στην ιδέα ότι η ρύπανση, η απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η έλλειψη νερού, η πείνα και τα παρόμοια, θα ταίριαζαν. Στο σύνολό τους και στις αλληλεπιδράσεις τους αυτά τα φαινόμενα αποτελούν μια κοινή απειλή που πρέπει να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί. Καθορίζοντας όμως αυτούς τους κινδύνους ως εχθρούς, πέφτουμε στην παγίδα, για την οποία έχουμε ήδη προειδοποιήσει τις κοινωνίες, δηλαδή μπερδεύοντας τα συμπτώματα με τις αιτίες. Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι προκαλούνται από την ανθρώπινη παρέμβαση στις φυσικές διεργασίες και μόνο μέσω αλλαγών στάσεων και συμπεριφοράς μπορούν να ξεπεραστούν. Ο πραγματικός εχθρός λοιπόν είναι η ίδια η ανθρωπότητα».
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Δεν υπάρχει περιβαλλοντική καταστροφή, τουλάχιστον όχι όπως παρουσιάζεται τρομολαγνικά. Απλώς δεν υπάρχει. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν τη θεωρία της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής. Οι παγκόσμιες θερμοκρασίες έχουν αυξηθεί μόνο κατά 1 βαθμό Κελσίου τον περασμένο αιώνα και δεν υπάρχει συγκεκριμένη απόδειξη, ότι αυτός ο ένας βαθμός θερμοκρασίας προκλήθηκε από ανθρώπινη δραστηριότητα.
Το κύριο επιχείρημα των επιστημόνων του κλίματος είναι αυτό του αποκλεισμού: Λένε ότι όλες οι άλλες πιθανές αιτίες (συμπεριλαμβανομένου του ήλιου) έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι η αιτία, επομένως, η αιτία «πρέπει» να είναι η ανθρώπινη παρέμβαση, η βιομηχανία και οι εκπομπές άνθρακα. Αλλά αυτό είναι ψέμα.
Είναι ενδιαφέρον, ότι η αύξηση των θερμοκρασιών που αναφέρεται από το NOAA και τη NASA συμπίπτει άμεσα με την αύξηση της ηλιακής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 100 ετών, σύμφωνα με μια μελέτη που κυκλοφόρησε το 2006. Επιπλέον, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η ηλιακή δραστηριότητα το 2022 ξεπέρασε τις προηγούμενες προβλέψεις. Η συνολική ηλιακή δραστηριότητα αυξάνει, την ίδια στιγμή που η γη θερμαίνεται…
Οι επιστήμονες του κλίματος δεν εστιάζουν στον ήλιο ως αιτία της κλιματικής κρίσης, επειδή λένε ότι δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα. Φυσικά, δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα, γιατί όλα τα χρήματα πηγαίνουν σε επιστήμονες που υποστηρίζουν τη θεωρία, ότι ο άνθρωπος ευθύνεται για την υπερθέρμανση. Δεν υπάρχει χρηματοδότηση για επιστήμονες που παρουσιάζουν εναλλακτικές θεωρίες.
Δεδομένου ότι το επίσημο ρεκόρ θερμοκρασίας που χρησιμοποιήθηκε από τους επιστήμονες του κλίματος πηγαίνει πίσω στη δεκαετία του 1880, δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε με βεβαιότητα πόσο συχνά συμβαίνουν αυτά τα μοτίβα θέρμανσης και πόσες φορές η γη έχει θερμανθεί κατά 1 βαθμό Κελσίου κατά τη διάρκεια των χιλιετιών. Αλλά δεν έχει σημασία, γιατί η επιστήμη του κλίματος δεν έχει στόχο τη σωτηρία της Γης, αλλά θέλει να βρει μια καλή δικαιολογία για μικροδιαχείριση κάθε πτυχής της ανθρώπινης παραγωγής και κατά συνέπεια της ανθρώπινης κοινωνίας.
Για να επιτευχθούν οι στόχοι εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα έως το 2030, θα πρέπει να πραγματοποιηθούν δραστικά γεγονότα που θα αλλάξουν την κοινωνία μέσα στα επόμενα οκτώ χρόνια. Ο ίδιος ο ιστός του εμπορικού μας συστήματος και η παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού θα πρέπει να τεμαχιστούν και να αντικατασταθούν με ένα εξαιρετικά περιορισμένο μοντέλο παραγωγής. Όχι μόνο αυτό, αλλά ο ανθρώπινος πληθυσμός θα πρέπει να μειωθεί δραστικά.
Αυτό το μοντέλο θα στηρίζεται σε αυθαίρετες κατευθυντήριες γραμμές για το κλίμα, που ορίζονται από μη εκλεγμένα κυβερνητικά όργανα, στο όνομα της αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών αλλαγών που δεν έχουν αποδειχθεί ότι προκαλούνται από τον άνθρωπο.
Ωστόσο, τι επιτυγχάνουν; Τη διαμόρφωση ενός αυταρχικού πλαισίου, που οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης θα πουν ότι είναι «δικαιολογημένο περιβαλλοντικά».
