Η εθνική συνείδηση συνιστά ανυπερθέτως το ισχυρό κίνητρο, προκειμένου ο σημερινός Έλληνας να ιχνηλατήσει περί της εξέλιξης της ζωής μας και να δύναται να οραματίζεται δια το μέλλον, καθότι μόνον δια της ανίχνευσης του παρελθόντος δύναται κανείς να εύρει το βηματισμό προς την εξέλιξη και εν γένει πρόοδο της ζωής του.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς*
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΑ ΝΕΑ
Ενόψει της εθνικής παλιγγενεσίας και του περίλαμπρου εορτασμού της 25ης Μαρτίου, επιβάλλεται άπαντες να τιμήσουμε δεόντως την διττή τοιαύτη εορτή του έθνους, της Εκκλησίας και της Πατρίδας μας, αφενός μεν τιμάμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και εξ ετέρου όπως καθιστάμεθα αυτόκλητοι θεματοφύλακες της ιστορικής μας κληρονομιάς.
Η συρρίκνωση του Ελληνισμού και η κηδεμονία του Ελλαδικού Κράτους, παρά την ύπαρξη της υφιστάμενης Συνταγματικής τάξης, υπό τις προστάτιδες δυνάμεις εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους και επέκεινα, συνιστά μια αντικειμενική πραγματικότητα, ουχί μόνον δια τον λόγο ότι ορισμένες δυνάμεις ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν δια την ίδρυση ενός πραγματικά αυτόνομου κράτους και έσπευσαν εξ ιδρύσεως του τάλαινος τούτου κράτους να το υπονομεύσουν, αλλά επιδίωξαν να το αλώσουν πολιτισμικά εισέτι και σήμερον.
Τούτο αντανακλάται εις την πλήρη διαφοροποίηση μεταξύ έθνους και κράτους, διότι υφίσταται μεγάλη διαφορά μεταξύ έθνους, δηλαδή της διαχρονικής πολιτισμικής μας ταυτότητας όπως αυτή εξάλλου έχει σφυρηλατηθεί προσηκόντως εις το διάβα των αιώνων, συνιστώντας τον άξονα της ιστορίας μας, εν σχέσει προς το δοτό κράτος το οποίο λυμαίνεται την εξέλιξη του έθνους.
Το έθνος, το μεγαλείο του Ιερού τούτου Ελληνικού Πολιτισμού, δεν εγκιβωτίζεται εις τα στενά απλώς όρια του καχεκτικού Ελλαδικού Κράτους, το οποίο καίτοι χύθηκε πολλοί αίμα, σήμερον προδίδεται εσχάτως και δη κατ’ εξακολούθηση δια των φρουρών της κερκόπορτας.
Εν άλλοις λόγοις, φρονώ ότι το Ελλαδικό κράτος πολεμάει λυσσωδώς το έθνος, διότι οι κυβερνώντες αποτελούν εγκάθετους έμμισθα φερέφωνα της Νέας Τάξης πραγμάτων, ότε δεν συνθηκολογήσουν γονυκλινώς τους υπερεθνικούς μηχανισμούς εξουσίας, ουδέποτε θα αξιοποιηθούν προσηκόντως εις την πολιτική σκακιέρα, εξ αυτού του λόγου η δομή, η λειτουργία και οι πολιτικοί του εν λόγω Ελλαδικού κράτους, δεν αγαπάνε την Πατρίδα, τον λαό και το έθνος, τελούντες αποκλειστικά και μόνον εις διατεταγμένη υπηρεσία των άνωθεν διευθυντηρίων.
Εις τον αντίποδα, το έθνος ασφυκτικά εντός των στενών κρατικών ορίων και υπερφαλαγγίζει τα παγκόσμια σύνορα και εξ αυτού του λόγου ο Ελληνισμός μεσουρανεί εκτός των συνόρων απανταχού εις τον κόσμο, όπου τιμούν δεόντες τις αρχές, τις αξίες, τις παραδόσεις μας, την Εκκλησία, μα κυρίως το μεγαλείο του πολιτισμού μας, ήτοι την γλώσσα μας και την αρχαία Ελληνική τραγωδία.
Η διαπάλη μεταξύ έθνους και κράτους καθίσταται καταφανής και πρόδηλη, διότι το πρώτο καθυποτάσσεται από το δεύτερο το οποίο επιδιώκει να ακρωτηριάσει την εθνική συνείδηση, και να ταυτίσει εσκεμμένα την έννοια του έθνους και της ταυτότητας με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπως το αυτό συμβαίνει με την καλλιεργούμενη έξωθεν προπαγάνδα ταυτίσεως της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Ο στόχος καθίσταται μακράν ο αφελληνισμός και η άνευ ετέρου τινός εθνική απαξίωση, παραχάραξη της ιστορίας μας και ο εκ βάθρων ακρωτηριασμός εκ των ριζών από όπου και προερχόμαστε, ούτως ώστε ο λαός άνευ στοιχειώδους εθνικής συνειδήσεως να καθίσταται αναμφιλέκτως καταδικασμένος προς την στασιμότητα και την έλλειψη προόδου, ένεκεν και συνεπεία έλλειψης αυτεπίγνωσης και αυτοσυνειδησίας.
Σήμερον το εθνικό φρόνημα ποινικοποιείται ίνα επιδιωχθεί ξύλοις και ροπάλοις η παντί προσφόρω τρόπω η αντικατάσταση του Ελληνικού πληθυσμού από τους επήλυδες ως εξάλλου τούτο και πανθομολογείται υπό άπαντες ευθαρσώς εις επήκοον απάντων και δη απεριφράστως.
Ημείς όμως ενόψει της επικείμενης εορτής υψώνουμε την σημαία με τον Σταυρό, εγείρουμε το λάβαρο της Επαναστάσεως και τιμούμε δεόντως, αφενός την Υπεραγία Θεοτόκο μας και εξ ετέρου την μητέρα πολυαγαπημένη μας πατρίδα.
Εν κατακλείδι, ας διασαλπίσουμε προς πάσα κατεύθυνση της ανασύσταση της Ρωμιοσύνης και ας συμπήξουμε ένα αρραγές ενιαίο μέτωπο, ούτως ώστε να καταστρώσουμε μία Μεγάλη Ιδέα υπό τη σύγχρονη Φιλική Εταιρία.
