Είναι πρόδηλο ότι συν τω χρόνω προϊόντι, κείμενοι προς τις εκλογές, η «εθνική» αντίσταση ορισμένων πολύφερνων, δήθεν πατριωτικών κομμάτων, παρά δήθεν το πλευρό της Ν.Δ. καθίστανται εν τέλει εταίροι της, αποκαλύπτοντας τη διατεταγμένη αποστολή τους, διαρκούσης της προεκλογικής εκστρατείας.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς*
Οι προσφιλείς πρακτικές του συστήματος, δηλονότι ο εισοδισμός, η αποστασία και η προβοκάτσια, επιπολάζουν και ευδοκιμούν λυσιτελώς εις κόμματα δορυφόρους, οιονεί «δούρειους ίππους» μεγάλων κομματικών σχηματισμών, συναφούς ιδεολογίας, τα οποία υπό το μανδύα της αντισυστημικής αντίδρασης, δρουν κατ’ ουσίαν ως δυνάμεις ανάσχεσης διαρροής ψήφων, από τα μη ελεγχόμενα και εν τοις πράγμασι αντικαθεστωτικά κόμματα, ούτως ώστε να φαλκιδεύσουν και να τιθασεύουν το διαμαρτυρόμενο λαό, ωθώντας τον την εύθετη χρονική συγκυρία προς τα απολύτως συστημικά κόμματα.
Οι εν λόγω θύλακες, υπό τη δαρή των πατριωτικών κομμάτων, ιδίως δύο εβδομάδες περίπου προ των εκλογών, απέδειξαν τη δράση τους και απεκάλυψαν το πρόσωπό τους ανενδοίαστα, ότι δηλαδή αποτελούν απλώς προβατόσχημους λυκοποιημένες των μεγάλων κομμάτων, με αποκλειστικό γνώμονα να παρελκύσουν, συγχύσουν και συσκοτίσουν την κοινή γνώμη.
Ο διττός αυτός ρόλων των κομμάτων – παρακολουθημάτων, τα οποία συνδέοντα εν κρυπτώ και παραβύστω με υπόγειες διαδρομές με τα μεγάλα κόμματα, ενίοτε χρηματοδοτούνται κιόλας υπό αυτά, καθίσταται απτός, καίτοι εμφανίζονται υποκριτικά προς το λαό, ότι δήθεν μάχονται σφόδρα και εναντιώνονται διαπρυσίως κατά του ερριζωμένου κατεστημένου.
Ως εκ τούτου, σήμερον κατισχύουν αυτά τα κόμματα, γεγονός το οποίο αποτελεί μαχητό τεκμήριο ότι εις τον τόπον ουδεμία ελπίδα υφίσταται αμέσου εξαναστάσεως του Γένους μας και παλινόρθωσης της πραγματικής δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, πλην όμως το έτι περαιτέρω αποκαρδιωτικό και αποτροπιαστικό είναι, ότι θα αναδειχθούν τα ίδια κόμματα τα οποία συνιστούν τους φυσικούς αυτουργούς της καθολικής καταβαραθρώσεως του Ελληνικού λαού από πάσης απόψεως, υπηρετούντες τις εξω – εθνικές εντολές και την προελαύνουσα παγκοσμιοποίηση.
Ούτως, θα καλλιεργηθεί λήθη δια την εθνική τραγωδία, δια το ακαταδίωκτο της επιτροπής πραγματογνωμώνων, δια το ακαταδίωκτο των λοιμοξιολόγων, δια τη σωρεία αιφνίδιων θανάτων υπό άγνωστες αιτίες, δια τις αστοχίες και πλημμέλειες διαχείρισης της πανδημίας, αλλά και για την εσχάτη προδοσία της κατάπτυστης συμφωνίας των Πρεσπών. Η λογική εάλω.
Η θεσμική ωμή βία του «ακαταδίωκτου» της επιτροπής εμπειρογνωμώνων, δια την έρευνα των συνθηκών της Εθνικής Τραγωδίας, εν συνδυασμώ, με την πρόσφατη πραξικοπηματική κατάλυση της Συνταγματικής έννομης τάξης δια της ιταμής παρέμβασης εις τη λειτουργική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, προκειμένου να χειραγωγηθεί και να νοθευτεί η βούληση του Ελληνικού λαού, ως προς το πλέον αποκλεισθέν Εθνικό κόμμα «ΕΛΛΗΝΕΣ», σαφώς αποδεικνύει ότι η Δημοκρατία εν τη Πατρίδι μας πνέει τα λοίσθια.
Το κράτος λυμαίνονται ορισμένες φράξιες, οι οποίες εντέλλονται εκ των άνωθεν διευθυντηρίων, προκειμένου να εκμεταλλευτούν αποκλειστικά και μόνο τη νομή της εξουσίας, κατά τρόπο εμφανώς και πασιδήλως ενάντιο προς τα εθνικά συμφέροντα αλλά και εν γένει εις αντίθεση με το δημόσιο συμφέρον.
Η αυτοκλήτως αναγορευόμενη τρίτη εξουσία των μέσων μαζικής εξαπατήσεως, έχει αντικαταστήσει πλήρως και καθ’ ολοκληρίαν την εκ του Συντάγματος τρίτη εξουσία, ήτοι τη Δικαστική, καθότι δρα ως θεραπαινίδα της εκτελεστικής εξουσίας, η οποία διαπλάθει εκ του μη όντος και ερμημενύει κατά το δοκούν την πολιτική περιρρέουσα πολιτική πραγματικότητα επί σκοπώ, να παρελκύσει και να εξαπατήσει την πνευματικά ευνουχισμένη μάζα των πολιτών, οι οποίοι άγονται και φέρονται σφόδρα από τις κατευθυντήριες γραμμές και τη φαιά παραπληροφόρηση των εν λόγω καθεστωτικών μέσων της τηλοψίας, αντί να αντισταθούν εις τη μέλαινα προπαγάνδα της λαίλαπας των εξωνημένων και αργυρώνητων αυτών ενημερωτικών μηχανισμών.
Είναι πρόδηλο, ότι η Ελλάς Εάλω, τόσο ως προς τη θεσμική σύγρουση όπου νοσεί μη αναστρέψιμα, και πάσχει εκ βάθρων εις τα κοινωνικά και εθνικά θέματα, όπου οι εξωεθνικοί Δούριοι ίπποι σκυλέουν επί του σώματος της Ελληνικής Επικράτειας και των νήσων υπέρ της Τουρκίας, εν συνδυασμώ ότι προάγουν όλη την «ατζέντα» της εκφυλιστικής παγκοσμιοποιήσεως, όπου έχουν αναγορεύσει την ομοφιλοφιλία, ωσεί ιεράς οντότητας, όπου όποιος εκφέρει διαφορετική επιστημονική άποψη εξοστρακίζεται ως εγκληματίας σκέψεως και μισαλλόδοξος μη ουδετερόφιλος, δηλονότι περιθωριοποιείται ως ακραιφνής παρωχημένος ετεροφυλόφιλος.
Το βασανιστικό ερώτημα έγκειται, εις το ποιος εν τέλει καθίσταται ο ιθύνων νους του ολετήρα της παγκοσμιοποίησης εις όλα τα επίπεδα, και εις τον αντίποδα, ποιος ανθίσταται προς ανάκοψη αυτής της ισοπεδωτικής χαλκεύσεως των αξιών και προάγει ανενδοίαστα το φαιδρό ιδεολόγημα της εγκαθιδρυθησομένης Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Εν κατακλείδι, άπαντες οι πολιτκοί μηδενός εξαιρουμένου, έχουν συνθηκολογήσει προς το σύστημα και έχουν προδρομολογήσει τρόπον τινά, την τυχόν εξέλιξη εκ της ετυμηγορίας του Ελληνικού λαού κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση συλλήβδην, των ιδικών τους ιδιοτελών σκοπιμοτήτων, άρα τι ψηφίζουμε εις ένα άκρως ελεγχόμενο τοπίο μίας εικονικής δημοκρατίας;
