ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ: Ένα διαχρονικό φαινόμενο

Το φαινόμενο άρχισε να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, επτά γυναικοκτονίες έχουν σημειωθεί στην Ελλάδα μέσα σε επτά μήνες…
Πρόκειται για ένα φαινόμενο απόλυτης βίας, που όντως αντικατοπτρίζει την κοινωνία μας και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα σε παγκόσμια κλίμακα.
Ανθρωποκτονίες από πρόθεση, οι οποίες ξεκινούν από την κλιμακούμενη κακοποιητική συμπεριφορά με λεκτικές παρενοχλήσεις, συναισθηματική, ψυχική και σωματική κακοποίηση και φτάνουν ως το φόνο, την πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας.
Ο όρος γυναικοκτονία, σύμφωνα με εμπεριστατωμένη αναφορά του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Joh Corry το 1801, ενώ στη νεότερη εποχή από την Diana Russell το 1976. Ήταν όμως το 2001 όπου η Russell αναδιατύπωσε την έννοια του όρου αναφερόμενη στη δολοφονία γυναικών με μοναδικό αίτιο το ίδιο τους το φύλο. Σήμερα αφορά δολοφονίες γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του φύλου τους, οι οποίες διαπράττονται ή γίνονται ανεκτές τόσο από ιδιώτες όσο και από δημόσιους φορείς.
Το φαινόμενο έχει γίνει εντονότερο στον αιώνα μας. Το Μεξικό έχει το μεγαλύτερο αριθμό γυναικοκτονιών παγκοσμίως με 470 δολοφονίες το 2020. Την ίδια χρονιά στην Τουρκία δολοφονήθηκαν 430 γυναίκες.
Τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία με τον ακριβή αριθμό καταγράφηκαν το 2017 όταν 87.000 γυναίκες δολοφονήθηκαν παγκοσμίως, το 58% αυτών από σύντροφο ή μέλος της οικογένειας. Στην Ασία και στην Αφρική σημειώθηκαν οι περισσότερες γυναικοκτονίες. Στον Καναδά, όπως αναφέρει η Canadian Femicide Observatory for Justice and Accountability του Πανεπιστημίου Guelph, πέρυσι καταγράφηκαν 160 βίαιες δολοφονίες γυναικών από συγγενικά πρόσωπα, που σημαίνει μία δολοφονία κάθε 2,5 μέρες. Πιστεύεται ότι η ραγδαία αύξηση των περιστατικών είναι επίπτωση της πανδημίας.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία όσον αφορά το φαινόμενο, με αποτέλεσμα να παραμένει σκοτεινός ο αριθμός γυναικοκτονιών και αυτό οφείλεται εν μέρη στο γεγονός ότι δεν καταγγέλλονται τα κρούσματα βίας κατά των γυναικών, περιλαμβανομένης της ενδοοικογενειακής βίας, καθώς υπάρχει συγκάλυψη του συντρόφου από το ίδιο το θύμα, ενώ πολλές φορές εάν καταγγελθούν οι φόνοι δεν καταγράφονται ως γυναικοκτονίες.
Έγκυρα δημοσιεύματα ωστόσο αναφέρουν, ότι το ζήτημα των δολοφονιών γυναικών δεν αφορά ζητήματα φεμινισμού αλλά πρόκειται για βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, σύμφωνα με τα οποία άντρες και γυναίκες πρέπει να είναι ίσοι προς αυτά. Αφορά συνεπώς την ακραία μορφή έμφυλης και σεξιστικής βίας και την ανισότητα των φύλων.
Το νόμισμα πάντως έχει δύο όψεις. Δεν είναι λίγες οι υποθέσεις γυναικών που σκότωσαν τους συζύγους ή συντρόφους τους με βάρβαρο τρόπο. Πυροβολισμοί, τεμαχισμοί ακόμη και καύση θυμάτων, προκειμένου να μην αφήσουν κανένα στοιχείο.
Το θέμα όμως των ανδροκτονιών θα το ψάξουμε εκτενέστερα και θα επανέλθουμε.
Γυναικοκτονίες – ανδροκτονίες, οι περιπτώσεις πολλές και κάθε μία διαφορετική. Πάθος, ζήλεια, πόνος και φόβος είναι τα συναισθήματα που νιώθουν οι δράστες, πριν κάνουν πράξη τις απειλές και τις σκέψεις τους…