Home Opinion Opinion Haralmbos Χρόνια Πολιτική Προβοκάτσια

Χρόνια Πολιτική Προβοκάτσια

Η βίαιη μετάβαση από τους στυγνούς και αλλεπάλληλους εκβιασμούς περί της στανικής και εξαναγκαστικής επιβολής προς τους πολίτες υπό της κυβερνήσεως, εις τα, εκ του μη όντως (υπό την έννοια άνευ ουδενός επίκαιρου, περί της οξύνσεως κοινωνικού ή πολιτικού διακυβεύματος), αδόκητου και εσπευσμένης δημιουργίας της θεωρίας των δύο άκρων, αργής γενομένης εκ των γεγονότων εις το σχολικό συγκρότημα της Σεβαστουπόλεως, αποδεικνύει πανηγυρικά και περίτρανα, ότι καλλιεργείται εσκεμμένως η προσφιλής θεωρία των δύο άκρων.

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς

[Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω]

© ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΑ ΝΕΑ

Είναι λοιπόν πρόδηλο, ότι η εν λόγω θεωρία, κυοφορείται, παρ’ ουδενός γεγονός, απλώς επιστρατεύεται προκειμένου να στραφεί και να παρελκυθεί η προσοχή του κόσμου, από τα ζέοντα και ουσιώδη καίρια ζητήματα της τρέχουσας επικαιρότητας.

Τρανή απόδειξη τούτο, είναι όταν ο συστημικός έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος συστρατεύεται, προκειμένου να δημιουργεί εντυπώσεις και να ποδηγετήσει την κοινή γνώμη, διαστρεβλώνοντας την αντικειμενική πραγματικότητα και προσαρμόζοντάς την εις  την προπαγάνδα εις την οποία επιθυμούν να προωθήσουν.

Εν άλλοις λόγοις πρόκειται δια την πρακτική της προπαγάνδας, δηλαδή κατασκευάζεται ένα γεγονός και τα μέσα μαζικής ενημερώσεως το προβάλλουν, κατά το δοκούν, πλήρως αφιστάμενο εκ της αντικειμενικής πραγματικότητας, με αποτέλεσμα να διαστρεβλώνουν την αλήθεια και να παρασιωπούν την είδηση, απλώς «κόβουν και ράβουν» την πραγματικότητα εις το μέτρο και το βαθμό, η οποία συνάδει προς το επιβαλλόμενο αφήγημά τους, περί ακροδεξιάς ή μη.

Η προκρούστεια αυτή λογική, μετά της εφαρμογής της θεωρίας του Παυλώφ, τον κοινωνικό μιθιδρατισμό, το δόγμα σοκ, τη θεωρία του εισοδισμού, την τέχνη της προπαγάνδας, συνιστούν ανυπερθέτως θεμελιώδεις επιστημονικές και διαχρονικά αλλά και παγκοσμίως πρακτικές συλλογικής διαχείρισης και ποδηγέτησης της μάζας, αφού σύσσωμο το κατεστημένο των μέσων μαζικής εξαπατήσεως ψευδολογεί, προκειμένου να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη, αποβλέποντας εις την σύγχυση και τον κατακερματισμό της αλήθειας.

Η τέχνη διαχείρισης των μαζών συνιστά μία επιστημονική μέθοδο του συστήματος, η οποία αποβλέπει εις το να εμφυτεύσει εις το συλλογικό υποσυνείδητο του συστήματος μία στρεβλή άποψη, η οποία εξυπηρετεί τα συμφέροντα του συστήματος και να δαιμονοποιήσει μία άλλη.

Η θεωρία λοιπόν των δύο άκρων ενεργοποιείται, για να λησμονηθούν τα ακανθώδη ζητήματα της τρεχούσης επικαιρότητας και να παρασιωπηθούν τυχόν ευθύνες των κυβερνώντων, συνιστά εσχάτως μία έτερη μορφή «άρτου και θεάματος» του συστήματος, το οποίο προβάλλει προκατασκευασμένα, τουλάχιστον εις τον πυρήνα τους γεγονότα, ως κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, δια την εξακολουθητική προβολή των οποίων, επιβάλλεται η μονοπώληση της επικαιρότητας εις το φιλοθεάμων κοινό, το οποίο τοιουτοτρόπως σύρεται υποσυνείδητα και εκουσίως, προς μία ορισμένη αναληθή και θολή κατεύθυνση.

Δια της μεθοδολογίας αυτής, αποκρυσταλλώνεται μία ψευδής συνείδηση εις τους πολίτες, την οποία πέραν της προβοκάτσιας, έπεται εν συνεχεία και η Εισαγγελία, ως ανώτατη θεσμικά δήθεν αρχή, ως αυτόκλητος θεματοφύλακας την εννόμου τάξεως, να επικυρώσει ότι δήθεν καθίστανται αληθή αυτά τα οποία κατ’ ουσίαν κατασκευάστηκαν εκ των Μ.Μ.Ε.

Είναι πρόδηλο ότι οι μηχανισμοί του συστήματος εκόντες άκοντες καθίστανται, λίαν ισχυροί καθώς συνεργούν ως προς ταύτα, όλοι οι ανώτατοι αξιωματούχοι και παράγοντες τού σιδηρούν συστήματος, είναι αυτό το οποίο είθιστε να λέγω, περί της υπάρξεως θεσμικής ελίτ.

Δηλαδή, υφίσταται μία συναυτουργία ή και παραυτουργία ως προς τη δρομολόγηση ενεργειών εκ της επονομαζόμενης θεσμικής ελίτ, δηλονότι άπαντες οι επίδοξοι θεσμικοί παράγοντες, ευαγγελίζονται την εδραίωσή τους και συμπράττουν προς εξυπηρέτηση των ιδιοτελών τους συμφερόντων αλλά και την εκτέλεση των άνωθεν εντολών, ήτοι των υπερεθνικών διευθυντηρίων, ενώπιον των οποίων λογοδοτούν υποτελώς περί των πράξεων και παραλείψεών τους.

Η κατάσταση, εν ολίγοις, καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής, διότι το δοτό κράτος καταλαμβάνει όλους τους μηχανισμούς και ανεξαρτήτως τι εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον ή τι ισχύει ως αληθές και τι όχι, επιβάλλει δια πυρός και σιδήρου την αυθεντική του άποψη, την οποία καλλιεργεί ποικιλοτρόπως και προσηκόντως δια των εξωνημένων Μ.Μ.Ε. και δια της επιβεβαίωσης και πιστοποίησης αυτής της καταστάσεως δια της θεσμικής ελίτ.

Το μείζον καθίσταται ο λαός να ανανήψει και να αφυπνισθεί δεόντως, ήτοι να γιγνώσκει και να διακρίνει το αληθές από το ψευδές και να μη σύρεται από τους εμπρηστικούς μηχανισμούς προπαγάνδας του συστήματος, οι οποίοι επιδιώκουν να περιπλέξουν την κατάσταση εν είδει κολυμβήθρας του Σιλωάμ, προκειμένου ο λαός ουδέποτε να αντιληφθεί ποιες καθίστανται οι προθέσεις των ιθυνόντων νοών και τι ανθελληνικά και αντιλαϊκά συμφέροντα απεργάζονται.

Εν τοιαύτη περιπτώσει, η εν γένει φαιά προπαγάνδα του συστήματος κατατείνει, ακριβώς προς την υφαρπαγή της συναίνεσης του λαού, ως προς την κατεύθυνση όπου το εκάστοτε κόμμα επιδιώκει και επιθυμεί να κατευθύνει την πορεία των πραγμάτων, κατά βούληση, εμπαίζοντας και λοιδορώντας την κοινή γνώμη.

Μετά από 10 χρόνια μνημόνια και δύο έτη, επιπροσθέτως αλλεπάλληλους εγκλεισμούς, φρονώ, ότι η κατάστασις καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής, καθώς ο κόσμος αδυνατεί να αντιληφθεί τι μέλλει γενέσθαι και να κρίνει συνδυαστικά, επισκοπώντας τα γεγονότα εις την ορθή τους βάση.

Εις τον αντίποδα, απλώς σύρεται, άγεται και φέρεται από τις προκατασκευσμένες ειδήσεις και εμπιστεύεται αφελώς τους ίδιους τούς συνειδησιακούς βιαστές του, καθότι όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, πέραν της επίφασης της ρητορικής και της φενάκης της αντιπαράθεσης, αποβλέπουν την εξυπηρέτηση των ίδιων ανθελληνικών συμφερόντων, όπως αποδεικνύεται άλλωστε εκ του αποτελέσματος.

Εν κατακλείδι, η ανοχή προς το σύστημα, δέον όπως καταστεί μηδενική και να εύρουμε υγιείς σύννομους και λυσιτελείς τρόπους αντίδρασης, προκειμένου να ανακαλύψουμε τον τρίτο ιδεολογικό πολιτικό δρόμο αντίδρασης, το γε νυν έχον, διηνεκή αγώνα, συν Θεώ!

Featured Local Savings

Exit mobile version