Γιορτάσαμε πρόσφατα την Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής κακοποίησης. Είναι αδύνατον να μετρηθεί το πραγματικό μέγεθος της βίας κατά των παιδιών σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία, όσον αφορά τον ακριβή αριθμό των θυμάτων, επειδή το μεγαλύτερο μέρος των περιστατικών δεν καταγγέλλεται.
Σύμφωνα με έγκυρα και αξιόπιστα στοιχεία από έρευνες που συνέλεξα, υπολογίζεται ότι περίπου πεντακόσια εκατομμύρια μέχρι και ενάμιση δισεκατομμύριο παιδιά πέφτουν θύματα βίας κάθε χρόνο.
Η παιδική κακοποίηση αποτελεί συχνό και σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο του αιώνα μας και έναν από τους βασικότερους παράγοντες παιδικής θνησιμότητας. Τα παιδιά συνήθως κακοποιούνται μέσα στην ίδια τους την οικογένεια ή από άτομα που γνωρίζουν το ευρύτερο περιβάλλον τους και σπανιότερα από αγνώστους.
Σύμφωνα με τα πορίσματα εμπειρογνωμόνων, υπάρχουν τέσσερις κύριες κατηγορίες παιδικής κακοποίησης: παραμέληση, σωματική κακοποίηση, ψυχολογική ή συναισθηματική κακοποίηση και σεξουαλική κακοποίηση.
Η παιδική κακοποίηση αποτελεί ένα ζήτημα, οι συνέπειες του οποίου έχουν διάρκεια και επηρεάζουν και τη μετέπειτα ζωή του παιδιού, μετατρέποντάς το σε έναν ενήλικα που αντιμετωπίζει δυσκολίες σε διάφορες σημαντικές πτυχές της ζωής του. Δημιουργεί άτομα με έντονα προβλήματα στις προσωπικές τους σχέσεις, τα οποία δυσκολεύονται να αγαπήσουν και να εμπιστευτούν, έχουν τάση προς καταχρήσεις, εμφανίζουν διάφορες αγχώδεις διαταραχές. Επίσης, οι άνθρωποι που υπέστησαν κακοποίηση όταν ήταν παιδιά, ενδέχεται να προβούν οι ίδιοι σε κακοποίηση παιδιών όταν ενηλικιωθούν.
Παιδική κακοποίηση υπήρχε κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά μόνο πρόσφατα οι άνθρωποι άρχισαν να σκέφτονται διαφορετικά γι’ αυτό το θέμα, να δημιουργούν νομικούς ορισμούς για την κακοποίηση, να ορίζουν κυβερνητικούς φορείς οι οποίοι έχουν τη δύναμη να απομακρύνουν παιδιά από τα σπίτια τους, καθώς και να διεξάγουν χιλιάδες ερευνητικές μελέτες επάνω στο θέμα.
Ευρήματα ερευνών έχουν δείξει ότι τα κορίτσια κακοποιούνται με συχνότητα 3 φορές υψηλότερη από ότι τα αγόρια, ότι τα αγόρια είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες για συναισθηματική παραμέληση και σοβαρή σωματική βλάβη από ότι τα κορίτσια και ότι τα παιδιά, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να κακοποιηθούν σεξουαλικά από την ηλικία των 3 ετών και άνω.
Συμπεραίνει κανείς ότι η κακοποίηση, με όποια μορφή και αν εμφανίζεται, έχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο στη σωματική, όσο και στην ψυχική υγεία των παιδιών. Αξίζει να σημειωθεί, πως δεν εκδηλώνεται μόνο από άτομα έξω από το οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού αλλά αρκετές φορές, προέρχεται και από τα ίδια τα μέλη της οικογένειας.
Συνεπώς, είναι απαραίτητο γονείς, εκπαιδευτικοί, φροντιστές, να παρατηρούν τα ιδιαίτερα «σημάδια» στη συμπεριφορά και στην καθημερινή λειτουργία του παιδιού, ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τα διαφορετικά πρόσωπα της κακοποίησης και να παρέμβουν άμεσα και αποτελεσματικά. Είναι κρίσιμο οποιοσδήποτε ασχολείται με παιδιά, να πιστοποιείται πώς εκπαιδεύθηκε στην αναγνώριση και αντιμετώπιση της κακοποίησης.
-Για καταγγελίες περιστατικών μπορείτε να απευθυνθείτε στην κρατική υπηρεσία Canadian Child Welfare Research: info@cwrp.ca
-Στην Ελλάδα μεριμνά το «Χαμόγελο του Παιδιού»: info@hamogelo.gr
