Το «Nomadland», της Κλόε Ζάο, ήταν ο μεγάλος νικητής των 93ων βραβείων Όσκαρ αποσπώντας το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας. Η 39χρονη Κινέζα σκηνοθέτης δήλωσε: «Εκ μέρους των παραγωγών μου, ευχαριστούμε την Ακαδημία και τους συνυποψήφιους μας και όσους μας βοήθησαν για να γίνει αυτή η ταινία, τη συγγραφέα του βιβλίου στο οποίο βασιστήκαμε, όλους όσους έπαιξαν, όσους βρήκαμε στο δρόμο και μας δίδαξαν τι σημαίνει πραγματική καλοσύνη».
Μια ανατροπή στη φετινή τελετή ήταν πως το συγκεκριμένο βραβείο δεν ανακοινώθηκε τελευταίο – όπως συμβαίνει πάντα στην ιστορία του θεσμού – αλλά πριν από την απονομή των βραβείων Α’ Γυναικείου και Α΄ Ανδρικού Ρόλου.
Το Όσκαρ Α’ Αντρικού ρόλου κέρδισε ο Άντονι Χόπκινς για την ερμηνεία του στον «Πατέρα» του Φλόριαν Ζέλερ.
Πρόκειται για το δεύτερο βραβείο Όσκαρ που κερδίζει ο 84χρονος ηθοποιός, τριάντα χρόνια μετά τη «Σιωπή των Αμνών».
Η ερμηνεία του είναι καταλυτική στο υπέροχο όσο και αναπάντεχο φιλμ του Φλόριαν Ζέλερ. Εκεί ο Χόπκινς υποδύεται έναν ηλικιωμένο, ο οποίος βλέπει σταδιακά τη μνήμη και τις νοητικές δυνάμεις του να καταρρέουν, χτυπημένος από την άνοια. Το τόλμημα του Γάλλου κινηματογραφιστή να μας δείξει την ιστορία της ασθένειας από την πλευρά του πάσχοντα, εξυπηρετείται στην εντέλεια, από έναν ηθοποιό που παραδίδει μάθημα υποκριτικής, με αποκορύφωμα τη σπαρακτική σκηνή του φινάλε.
Το Όσκαρ Α’ Γυναικείου ρόλου δόθηκε στη Φράνσις ΜακΝτόρμαντ για την ταινία «Nomadland» της Κλόι Ζάο.
«Θα έπρεπε να κάνουμε… καραόκι με τόσες φωνές που έχουμε εδώ τριγύρω. Δεν έχω λόγια. Ξέρουμε ότι είναι σαν ξιφασκία η δουλειά μας, πρέπει να δώσουμε μάχη γι αυτό», δήλωσε η ΜακΝτόρμαντ, η οποία είναι πλέον κάτοχος τεσσάρων βραβείων Όσκαρ.
Στο «Nomadland» που θριάμβευσε και στις Χρυσές Σφαίρες, η 63χρονη Μακντόρμαντ πρωταγωνιστεί στο ρόλο μιας χήρας, η οποία εν μέσω οικονομικής ύφεσης στις ΗΠΑ μετατρέπει το βαν της σε κινητό σπίτι και ξεκινά ένα ταξίδι κάνοντας περιστασιακές δουλειές στην πορεία.
Η φετινή τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ ήταν αναπόφευκτα ξεχωριστή, λόγω των συνθηκών που επέβαλε η πανδημία, ωστόσο οι συντελεστές της απονομής, Στίβεν Σόντερμπεργκ, Τζέσι Κόλινς και Στέισι Σερ, φρόντισαν να δώσουν στη βραδιά έναν αξιομνημόνευτο χαρακτήρα.
Η τελετή πραγματοποιήθηκε στο Union Station, στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Λος Άντζελες, και όχι στο Dolby Theatre, όπως είθισται τα τελευταία χρόνια, καθώς κρίθηκε ακατάλληλο για την εφαρμογή των μέτρων κατά της πανδημίας. Στο σιδηροδρομικό σταθμό Union παρευρέθηκαν οι περυσινοί νικητές σε ρόλο παρουσιαστών, εφαρμόζοντας ένα αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο, ενώ -τηρώντας αποστάσεις- το κοινό απαρτίστηκε από μετρημένους φετινούς υποψηφίους. Παράλληλα, έγιναν δορυφορικές συνδέσεις και με επιλεγμένα venues απ’ όλον τον κόσμο.
ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
Καλύτερη Ταινία|«Nomadland»
Σκηνοθεσία|Κλόε Ζάο για το «Nomadland»
Α’ Ανδρικός Ρόλος|Άντονι Χόπκινς για το «The Father»
Α’ Γυναικείος Ρόλος|Φράνσις ΜακΝτόρμαντ για το «Nomadland»
B’ Γυναικείος Ρόλος|Γιουν Γιου-τζουνγκ για το «Minari»
Β’ Ανδρικός Ρόλος|Ντάνιελ Καλούγια για το «Judas and the Black Messiah»
Φωτογραφία|Έρικ Μέσερσμιντ για το «Mank»
Διασκευασμένο Σενάριο|Κρίστοφερ Χάμπτον και Φλόριαν Ζέλερ για το «The Father»
Πρωτότυπο Σενάριο|Έμεραλντ Φένελ για το «Promising Young Woman»
Μουσική|«Soul» – Τζον Μπατίστ, Τρεντ Ρέζνορ και Άτικους Ρος
Κοστούμια|Αν Ροθ για το «Ma Rainey’s Black Bottom»
Μοντάζ|«Sound of Metal»
Ήχου|«Sound of Metal»
Καλλιτεχνική Διεύθυνση|Ντόναλντ Γκρέιαμ Μπερτ για το «Mank»
Διεθνής Ταινία|Άσπρο Πάτο (Δανία)
Ταινία Κινουμένων Σχεδίων|Soul (Pixar)
Ντοκιμαντέρ – Μεγάλου Μήκους|«My Octopus Teacher» της Πίπα Έρλιχ
Ντοκιμαντέρ – Μικρού Μήκους|«Colette»
Οπτικά Εφέ|«Tenet»
© Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
