H Ελληνική γλώσσα, αποτελεί το μείζον Ιερό εκ Θεού αγαθό, όπου συμπεριλαμβάνει το σύμπαν του παγκόσμιου πολιτισμού, τόσο από εννοιολογική, πραγματολογική αλλά και από αισθητική άποψη.
Συνιστά, κατά το μάλλον ή ήττον τον ομφάλιο λώρο με τη διαχρονικά ζώσα Ελληνο-Ορθόδοξη παράδοσή μας, καθότι διά αυτής, αφεύκτως αναβιώνουν οι ιστορικές μνήμες των προγόνων μας και τοιουτοτρόπως διατηρείται άσβεστη η αληθής φλόγα της ταυτότητας του θαυμαστού Γένους των Ελλήνων.
Χαράλαμπος B. Κατσιβαρδάς*
[ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ΕΛΛΗΝΟΚΑΝΑΔΙΚΑ ΝΕΑ]
Η ιερά αυτή παρακαταθήκη σήμερον, κακοποιείται βάναυσα εκ του Ελλαδικού Κράτους, τη στιγμή την οποία, σοβεί χρονιώς, αλλά ιδαίτατα μεταπολιτευτικά, η πλήρης διάσταση Ελληνικού έθνους με το Ελλαδικό Κράτος, εις το στόχαστρο του οποίου, ετέθη όλως περιέργως και το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσης κατά τρόπο αισχρό και χυδαίο.
Η διαχρονική ελληνική γλώσσα, ως συστατικό και δομικό στοιχείο του πολιτισμού μας και εν γένει της Ελληνικής μας ταυτότητας σήμερον, αποκλειστικά εκ του δοτού Ελλαδικού Κράτους, δεν τιμάται αναλόγως, όπως κατ’ αντιστοιχία συμβαίνει εκ της παγκόσμιας κοινότητας.
Το παράδοξο καθίσταται ακριβές τούτο, η ελληνική γλώσσα, η κοινή ελληνική η οποία εγκολπώνει και εγκιβωτίζει συμμετρικά την αργόσυρτη διαχρονία του Ελληνικού θησαυρού, σήμερον καταφρονείται εκ της κοιτίδας της, ήτοι την πηγή εκ της οποίας προήλθε, και έχει μετασχηματιστεί απλώς εις ένα κώδικα επιδερμικής επικοινωνίας, άνευ ουδεμίας ουσιαστικής σημασίας.
Η υπεραπλούστευσή της και η ταύτισή της με συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία συνιστά την αφετηρία του ενταφιασμού του μοναδικού πλούτου της.
Η θεραπεία των πάντων καθίσταται η αρχαία ελληνική γλώσσα καθώς και η καθαρεύουσα, η οποία διατηρεί τη μνήμη με το μεγαλείο των προγόνων μας, συνιστά ανυπερθέτως το ελιξήριο για την ορθή σκέψη, διά την ιεράρχηση των συναισθημάτων, διά τη σύλληψη επιστημονικού τρόπου σκέψης και εν γένει διά την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς μας.
Η σημερινή γλωσσική ένδεια, συνιστά ένα πλήγμα διά τον Ελληνισμό, διότι σήμερα, ουδείς εκ των Ελλήνων δύναται να αναγνώσει αρχαία Ελληνικά κείμενα, παρά μόνον ένα είναι εξειδικευμένος, ή να διαβάσει ακόμη και εις την καθαρεύουσα ένα βιβλίο, ένα ποίημα, μια συμβολαιογραφική πράξη.
Το πνεύμα του ελληνισμού αντανακλάται εις την ψυχή του η οποία είναι η αρχαία ελληνική γλώσσα, την οποία εν Ελλάδι την έπληξαν λυσσωδώς, αλλοτριώνοντας γενιές Ελλήνων κατά τον αίσχιστο τρόπο.
Ως εκ τούτου λοιπόν, ημείς αλλά και εγώ προσωπικά, εκ του βήματος τούτου όπου μου κάνει την τιμή, η εν λόγω εφημερίδα, μέσω του έγκριτου δημοσιογράφου Αντώνη Μπότσικα, δύναμαι, εις το μέτρο του δυνατού να διατηρώ, κατ’ ελάχιστον μία γλυκιά ανάμνηση, με το ένδοξο παρελθόν του μεγαλείου του πολιτισμού μας, από πάσης απόψεως, με αποτέλεσμα, μολονότι πρόκειται διά μία ειδησεογραφική εφημερίδα, δεν παύει να διαχέεται διά του γραπτού λόγου της είδησης ή επί της αναλύσεως ενός καίριου κοινωνικού ή πολιτικού ζητήματος, ο σεβασμός προς την ιερότητα της γλώσσας μας.
Κατά συνέπεια λοιπόν, ο σεβασμός και η τιμή προς τη γλώσσα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο να εμβαθύνουμε λυσιτελώς εις οιοδήποτε ζήτημα περί της επικαιρότητας, διά του οποίου καταγινόμαστε, άρα λοιπόν, το όραμά μας, παντί τρόπω, εισέτι και διά του εν λόγου διακεκριμένου εντύπου είναι η αναβάθμιση της γλώσσας εις το παγκόσμιο βάθρο το οποίο της προσήκει, εις πάσα έκφανση της καθημερινότητάς μας, δηλαδή τόσο εις τις επίσημες συναλλαγές μας όσο και εις την καθημερινότητά μας.
Εάν διαρκώς ομιλούμε ορθά Ελληνικά, τότε και μόνον τότε θα διατηρήσουμε το γλωσσικό μας επίπεδο υψηλό και θα εθιστούμε προς τον ορθό τρόπο σκέψης αίροντας όποια κατεστημένη αβελτηρία, αγκύλωση ή διανοητική οκνηρία ότι, απαιτείται κατ’ ανάγκη, ειδική μελέτη και εμβριθής σπουδή, το μείζον δε είναι η αγάπη για την Ελληνική γλώσσα, και η καλή αρχή μπορεί να γίνει ανά πάσα ώρα και στιγμή, εν είδει παιγνίου επί καθηρημένης βάσεως, ακόμη και εις τις απλώς ενδο-οικογενειακές μας επαφές.
Ως εκ τούτου λοιπόν, να ευχηθώ συν Θεώ καλή δημοσιογραφική χρονιά, μετά το πέρας της θερινής ανάπαυλας με ελληνική ειδησεογραφία, πολιτικές αναλύσεις, και με αναγορευμένο αυτοσκοπό την ίδια τη γλώσσα ως ιερό μέσο μεταλαμπάδευσης γεγονότων, προς την ομογένεια του Καναδά.
*Ο Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς είναι δικηγόρος Παρ΄Αρείω Πάγω. Σπούδασε Νομικά στη Νομική Αθηνών Ε.Κ.Π.Α και Δημοσιογραφία στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και έκανε το πρώτο μεταπτυχιακό του στην Πάντειο Σχολή, στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα με τίτλο «Νομικός Πολιτισμός» (Αστικό, Διοικητικό, Ποινικό Δίκαιο και η Ε.Σ.Δ.Α) και το δεύτερο μεταπτυχιακό του, στη Νομική Σχολή Αθηνών στο Δίκαιο της Πληροφορικής, Κοινωνιολογία του Δικαίου και Εκκλησιαστικό Δίκαιο (Ε.Κ.Π.Α). Εκπαιδευθείς ως διαμεσολαβητής στην επίλυση ιδιωτικής φύσεως διαφορών, αστικού και εμπορικού δικαίου, κατά το Ν.3898/2010 κατ’ εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 2008/52/ΕΚ, Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε εφαρμογή του άρθρου 7 παράγραφος 1 του Ν.3898/2010 (Α’211).